Kleigoed en Hamerstuk #7

Wijnschrijver Nicolaas Klei houdt van lekkere wijn. Wijnschrijver Harold Hamersma weet dat. Overigens is het omgekeerde ook het geval. Maar valt de wijn die Harold voor Nicolaas heeft uitgezocht eigenlijk wel bij hem in de smaak? En wat vindt hij op zijn beurt van de fles die Nicolaas aan hem heeft laten proeven? In Kleigoed & Hamerstuk kruisen zij de kurkentrekkers.

Tierra del Fuego, Reserva Merlot 2020, Valle Central - Chili
Coop € 4,99

Terwijl ik me in m’n pomerolkelder onledig hield met wat vergelijkend warenonderzoek, want wij van DGH zijn dag en nacht in touw voor onze lezers, liet een lakei kameraad Hamersma binnen. Hij geeft de voorkeur aan champagne, maar gaf na duchtig doorproeven toe dat Petrus, mits van een lichtere jaargang, toch ook prima ontbijtwijn is.

Er worden dan wel onaardige dingen over merlot gezegd, maar in goede vorm is z’n wijn zo suf en saai nog niet. Er zijn zelfs liefhebbers die merlot ‘cabernet without the pain’ noemen: wel het voorname fruit, niet die knarsende tannines. Heel kien van hullie in Bordeaux dan ook, om hun cabernet te verzachten met wat merlot - aan de Médockant - en hun merlot beet te geven met wat cabernet - aan de St. Émilion en Pomerolkant.

Elders echter bottelt men merlot vaak in z’n uppie. Niet altijd een goed idee, zeker niet in de meer portemonnaievriendelijke prijsklasse. In de duistere wereld van de onderste schappen tref je nogal wat merlots die qua boeket niet veel verder komen dan de geur van een half pond zachte drop of het intieme aroma van een doorgezeten lederen zitzak.

Gelukkig zijn er zo af en toe fijne uitzonderingen om de moed er in te houden. “Proef dit maar eens”, zei Harold en hij ontschroefde zijn bijdrage aan de discussie, een Chileense uitvoering van druif merlot. Daar zijn er oceanen vol van. Allemaal betaalbaar, bijna allemaal niet onaardig geurend naar drop en pruimen. Best drinkbaar, en volkomen inwisselbaar. 

Maar soms doet een producent z’n best, en heb je ook voor vijf euro een deftig feestje. Ruik je tot je blije verrassing de geur van nieuwe brogues onder het rijpe fruit, bespeur je ondersteunde tannines die beet en ruggengraat bieden, opgewekt kabbelende zuren, een schone helderheid van geur en smaak, plus een bescheiden dertien procenten alcohol, zodat het geheel niet te zwaar op maag en geestesleven drukt. Alles klopt en alles op z’n plaats. 

Het grote verschil tussen eenvoudige wijn van de lopende band, en eenvoudige wijn die is gemaakt met zorg en aandacht, met hart en ziel.

Nicolaas Klei

Domaine Pierre Guillemot, Dessus les Gollardes 2018,  Savigny-lès-Beaune - Frankrijk
Wijnhandel Koninginneweg/Bâtard  € 31,00

Naar verluidt is collega Klei nog harder gaan trainen nu  slankwandelen een Olympische discipline lijkt te worden. Of en waar De Spelen zullen plaatsvinden is nog niet duidelijk maar Team Klei neemt geen enkel risico om kwalificatie mis te lopen. Virus volente zien we hem in Japan al waar hij het op zal nemen tegen de geheel onthoudende Rus Jellinek.  

Waar ik collega Klei voor deze editie van Kleigoed & Hamerstuk een budgetchileentje aanreikte om hem vooral toch niet in verleiding te brengen, trakteerde hij mij op een fles die hij zelf tot ver achter de diepste krochten van zijn ziel zou hebben geleegd ten tijde van zijn 30 kilo extra buikbagage. En in een recordtijd bovendien. 

‘Duik hier maar eens in’ zei hij terwijl hij mij in het voorbijgaan (stilstaan is er tegenwoordig niet meer bij) een witte bourgogne gaf. Nu zit het niet in zijn aard om als vergelding voor mijn mainstream-merlot gebaar mij op te zadelen met een doorsnee-chardonnay. 

Zodoende stond ik met een fles Savigny-lès Beaune in de hand. Interessant. Niet zozeer omdat Savigny zo dicht bij Bourgogne epicentrum Beaune ligt. Of omdat Guillemot er een van de toonaangevende producenten is. Het intrigerende van deze witte bourgogne is het feit dat deze niet van louter chardonnay is gemaakt. Die Klei weet wel wat ie weggeeft: '70 procent pinot gouges' meldde hij nog toen hij al bijna weer de hoek om wandelde. 

‘Quoi?’ riep ik hem nog na.

‘Pinot gouges is pinot noir van naar pinot blanc gemuteerde stokken, een natuurverschijnsel dat als eerste werd ontdekt in Nuits-Saint-Georges. Om precies te zijn in de wijngaard van Henri Gouges’,  hoorde ik hem nog zeggen. Klei weet die dingen. En bovendien dat deze curieuze kruising tussen beide pinots en chardonnay bijzonder smakelijk had uitgepakt. Zo wist hij van vroeger.

Ik besloot om bij terugkeer van zijn wandeling hem op het weetje te trakteren dat die laatste druif niet uit de hoogte hoefde te gaan doen. Naar verluidt is chardonnay nota bene zelfs het resultaat van inteelt. Van pinot noir (die klaarblijkelijk als een soort dekhengst door de druivengemeenschap denderde) en gouais blanc, zijn voorouder. 

‘Enfin Klei als je nu eerst je wandelschoenen even uittrekt om vervolgens wat verder onder de lakens wil kijken, kun je er een wetenschappelijk artikel over lezen dat ik heb opgedoken’ meldde ik hem. 

‘Rode oortjes gekregen en tevens wat afkoelen van al dat gewandel? Dessus les Gollardes is een probaat middel’ informeerde ik hem terwijl ik wat plagerig met het glas Guillemot walste. 

Fascinerende blanc. Wellicht niet de immense diepgang van grote witte bourgognes maar wel zeer smakelijk. Sappig, stevig, bijna stoer. Wit fruit, iets peer, iets perzik, iets appel, gedroogd gras, milde bitters, niet te vet, zachte zuren.  Hoe dan ook, een wijn met een verhaal. Een smakelijk verhaal bovendien. 

‘Kende ik al’ zei Klei. En hij trok zijn schoenen al weer aan.

Harold Hamersma