Nicolaas Klei: Op bezoek bij de wijnboer

Die ome Henk. Wat keek hij blij toen we het kampeerterrein opreden. Drie Hollandse jongens! Voetballen! Bier!

Niks daarvan. Wij waren niet op reis voor de lol, wij kwamen hier met een missie.

Wil je wat van wijn weten, begin een proefclubje, loop alle proeverijen af, en ga in de zomervakantie de boer op. De Wijnatlas van Hugh Johnson & Jancis Robinson op de achterbank, wijnboeken over de streken die dit jaar de pineut zijn, en en route!

Dus terwijl Ome Henk teleurgesteld de piepers ging schillen, zeiden wij tegen een wijnboer: “Volgens dit wijnboek maakt u de beste gigondas. Mogen we proeven?” 

Niet dat zo’n binnenkomer altijd nodig is. Er zijn dorpen waar bij bijna elke deur wel een bord hangt dat je hier kunt proeven en kopen. Elders gaat het moeizamer. Die beroemde wijnboer in Châteauneuf-du-Pape had er duidelijk geen zin in; als hij al tijd had was dat pas eind van de middag. Maar toen hij om half zeven z’n tractor het erf opdraaide en ons zag zitten, was ‘m duidelijk dat we niet uit waren op gratis zuipen, maar dat het ons menens was. Hij liet ons alles proeven. De wijnen die net op fles waren, de wijnen die nog op het vat lagen, het verschil tussen de wijnen in houten vaten en die in roestvrijstalen tanks, wijnen van hetzelfde jaar maar verschillende wijngaarden, dezelfde wijn van verschillende jaren…

We zogen het allemaal op, voor zover we het konden verstaan. Nu spreken in ieder geval jonge wijnboeren wat Engels, en halen bij een heel moeilijk woord de iPhone uit hun G-Star Raw-jeans om een plaatje ter opheldering te zoeken.

Veel proefervaring heb je niet nodig om de boer op te kunnen. Glas bij steel of voet aannemen, wachten terwijl de boer met een reuzenpipet wijn uit het vat zuigt, als hij niks zegt even professioneel vragen welk jaar en welke akker dit is, neus in het glas, ruiken, proeven, spugen. Binnengieten is onprofessioneel - de boer is geen gratis kroeg. Ruik aandachtig door tot de wijnboer de eerste slok voorspuwt. En hoe onverstaanbaar het gemompelde Franse/Italiaanse/Waardanookse dialect ook is, als je maar aandachtig luistert, geconcentreerd de neus in het glas steekt en op z’n tijd een ernstig knikje geeft, kom je een eind.

Na afloop vragen we of er kosten aan verbonden zijn. In minder bekende gebieden zelden, dus kopen we als dank een paar flessen. Al naar de kwaliteit mogen die mee naar huis of zijn ze voor vanavond bij de tent om de geleerde lessen van de dag nog eens duchtig door te nemen.

TIPS

• Hoe onbekender het wijngebied, hoe gastvrijer de wijnboer. Bij beroemde domeinen in vermaarde gebieden is er het risico dat je óf alleen op afspraak binnenkomt, óf een gelikte rondleiding van een pr-persoon krijgt met na afloop opdringerig verkoopgedrag. Of beide.
• Wijnimporteurs regelen voor trouwe klanten graag bezoek bij hun wijnboeren.
• Het is aardig om na het proeven wat flessen te kopen.
• Sla echter niet in als een dolle: bijna elke wijn smaakt ter plekke, bij die goedgelukte wijnboer(in) met die spannend openvallende overall, onder de zomerzon, beter dan thuis in de regen bij verontrustend roodstaande bankafschriften.

Nicolaas Klei

Bekijk hier alle artikelen van Nicolaas