Glühwein

Sommeliers kunnen een naar volkje zijn. Zelfingenomen en arrogant alleen de wijnen acceptabel vinden die op hun eigen wijnkaart staan. Natuurwijnfundamentalisten roepen om het hardst dat Bordeaux zielloos en monotoon is. Ze hebben waarschijnlijk nog nooit een mooie gerijpte verfijnde klassieker gedronken. Ook krijg ik me regelmatig toegeworpen dat ik geen smaak heb of mijn ziel heb verkocht als ik weer eens enthousiast ben over bepaalde wijnen uit de supermarkt. Ondertussen voelen sommeliers die dit zeggen zich dermate superieur dat ze zich te goed voelen om eens een dergelijke wijn mee te proeven of thuis open te trekken. Jammer, want dan zouden ze weten dat ook het niveau in de supermarkten de laatste jaren enorm gestegen is tot over het algemeen meer dan acceptabele kwaliteit. 

Een andere snobistische uiting is de aversie tegen glühwein a.k.a. vin chaud. Overigens niet alleen van sommeliers, maar ook andere zelfbenoemde wijnexperts. Winterweer als deze week vraagt, nee smeekt er echter om. Aan de slag dus.

Ik kan begrijpen dat de gemiddelde met chemische middelen op smaak gebrachte literfles, uiteraard met sneeuw en kerstboom op het etiket, geen eervolle status heeft. Het kan ook anders. Elke winter maak ik er een geurig feest van in de keuken door serieus met glühwein aan de slag te gaan. Dit jaar dacht ik, laat ik het voor de grap ook eens voor het restaurant maken. Gasten verwachten in een fatsoenlijk wijnrestaurant normaal gesproken geen warme lichtzoete drank, maar een enkeling durfde het toch aan. Die enkeling vertelde het aan zijn buurman, de buurman aan vrienden en zo sta ik al de hele winter warme wijn te maken. Je zou met een wijnkaart van 800 wijnen verwachten dat ik mijn schouders ervoor zou ophalen, maar ik ben er trots op. Net als met goede normale wijn zit de kwaliteit in de basis: Begin met goede wijn. Dat mogen prima restjes zijn in de mix, zolang het maar van goede kwaliteit is. Gebruik biologische verse ingrediënten en proef je goedje terwijl je het maakt. Het is net als koken.

Het recept dat ik heb is er een dat ik van mijn vader heb overgenomen, maar met enige aanpassingen. Aangezien wij geen geheimen hebben en wijn voor mij toegankelijk en laagdrempelig moet zijn deel ik het recept ook graag met jullie. Zo kun je komend weekend een heerlijke tour rond de toko’s maken en de buren eens trakteren op iets wat ze wellicht niet zo snel van je verwachten, maar wat ze 100% zeker positief zal verrassen. En heb je van die arrogante zogenaamde wijnexperts in je omgeving, misschien kun je ze er nog eens mee van mening doen veranderen. 

Voor 6 personen

2 flessen volzachte witte wijn zoals witte Côtes du Rhône of Zuid Afrikaanse Chenin Blanc
5 blaadjes limoenblad
1 stengel citroengras gekneusd
4 cm gemberwortel in plakjes
5 kardemom peulen
2 kaneel stokjes
1 stokje vanille, bij voorkeur Madagascar
Schil van 1 biologische citroen (let op, niet het wit mee schillen, dat maakt het bitter)
Schil van 1 biologische sinaasappel (let op, het wit niet mee schillen)
Sap van kwart citroen
Sap van halve sinaasappel
1 kaffir limoen (djeroek limo, vaak bij ecoplaza beschikbaar)
100 gram suiker of meer naar gelang smaak
1 theelepel honing

Doe de wijn in een pan. Bewaar de flessen. Snijd de vanille open en haal met een theelepel de merg eruit. Doe de vanillemerg en het stokje in de wijn.

Voeg alle andere ingrediënten toe met uitzondering van de kaffir limoen, het citroensap en het sinaasappelsap. Breng de wijn bijna aan de kook en laat op het laagste vuur 10 minuten net niet koken.

Laat de wijn afkoelen en 3 uur trekken. Voeg het citroensap en sinaasappelsap toe, goed roeren en dan zeven. Je kunt de wijn nu terug in de flessen doen, dat bewaart makkelijk, maar je kunt deze uiteraard ook gelijk serveren.

Voor serveren opwarmen tot de temperatuur waarop je deze graag drinkt en net voor serveren heel licht een vleugje kaffirlimoen er overheen raspen. Serveer in een glas met een kaneelstokje erin en een partje sinaasappel, dat ziet er gezellig uit.

Job Seuren

bekijk hier alle artikelen van Job