Al zevenentwintig jaar heb ik geen vakantie. De avonden worden langer en lichter, de buurtdruïde verzamelt mensenoffers voor de zonnewende, op het schoolplein aan de overkant wordt er gedekt voor het afscheidsdiner, de zesdeklassers joelen nog éen keer door de straat. En dan is de stad leeg. Alleen ik ben er, heen en weer sjokkend naar de glasbak. Want ik moet proeven. Altijd maar proeven en stukkies tiepen. Heel veel hele lange dagen lang.
Eenmaal daags mag ik een uurtje naar buiten. Dan wandel ik door de stille straten. De parkeerplekken zijn leeg. Iedereen staat ver weg in een file. De winkels uitgestorven. Iedereen heeft buikkramp in een buitenland. De tram rijdt naast de rails van plezier, want niemand hoeft naar kantoor. Iedereen is op vakantie.
Terwijl de vakantie hier is. In de bijna lege stad, waar slechts gelukzalig glimlachende thuisblijvers flaneren. Om een uur of vijf komen ze bij mij een glaasje omfietswijn drinken, en dan proosten we op de vakantiestad.
Maar ook dan ben ik aan het werk. Ik kan het niet laten. Het aloude vraagstuk of je liever heerlijke wijn drinkt met nare mensen, of nare wijn met lieverds, dat slaan we over. De nare wijn is voor de glasbak, de mensen krijgen lekkere wijn. Maar welke wijn bij welk mens? Over wijn-spijs-combinaties lees je van alles, maar over wijn-mens-combinaties valt ook langdurig te prakkiseren. Vraag maar aan de sommelier. Het geheim van goed gastheerschap is dat je niet alleen weet welk glas je naast welk gerecht serveert, maar ook wie je wat schenkt.
De onbeheerste innemer met de blozende koontjes, wiens omvang m’n stoeltjes doet kraken, die krijgt iets warmbloedigs, vol van smaak, rijk aan alcohol. Z’n slanke echtvriend, immer lopend aan de lijn,. die ook nu nauwelijks kan wachten om weer weg te sprinten, krijgt fris, strakdroog wit met slanksmakende zuren en een bouquet dat doet denken aan wat hij altijd eet: groene groentes, fris fruit.
De vriendin die zichzelf zo graag hoort praten, vol is van zichzelf maar haar omgeving niet ziet, krijgt wijn uit een overgeschoten proeffles: ze proeft toch niet. De behoudende ziel een deftige bordeaux, de vernieuwer vol dadendrang een spannende orange wine.
Alle echt aardige mensen krijgen echt lekkere wijn, en wijn naar hun smaak. Met uitleg, want echt aardige mensen zijn geïnteresseerd in wijn.
Nicolaas Klei