Yves Leccia. Dat is me er eentje. In Frankrijk worden zijn rood en wit wel geafficheerd als 'de Rolls Royce' onder de Corsicaanse wijnen. En welbeschouwd is me dat toch wat in een land met een eigen auto-industrie. Maar niet alleen daarom wordt Yves op handen gedragen. Op het eiland, een onafhankelijke status najagend als geen andere Franse regio, is Yves medeoprichter van A Filetta, een legendarisch meerstemmig zingend koor dat buitengewoon nationalistische gezangen (Corsica! Corsica! Corsica!) ten gehore brengt. Enfin, we zullen eens zoeken op Spotify maar al doende proeven we ondertussen zijn wijnen.  En die maakt hij in ieder geval zelf al jaren, terwijl hij er ook al eentje is van een zoveelste generatie Leccia's die met de plaatselijke druiven doende zijn.

In dit geval: de autochtone nielluccio (ook wel niellucciu) met druif grenache, habitué in de regio zuid. En al betekent Leccia in het Corsicaans 'eiken' daarvan is bij het maken van deze YL geen splintertje te vinden. Fermentatie, vergisting en lagering op roestvrijstaal. Precies gemaakt. Zuiver, wellustig rood fruit. Kersen, frambozen, dropje, zoethout en frêle zuren. 

'Rood van een ongekende schoonheid van het Île de Beauté,' noteerden we. Maar toen hadden we zijn 'E Croce' uit de appellation Patrimonio nog niet beoordeeld.