In de zeventiger jaren transformeerde Henk (‘Zal je nooit belazeren’) Nieuwkoop vaderlandse godshuizen tot tapijthallen. Die vele vierkante meters waren vanwege de ontkerkelijking ruimschoots beschikbaar. Onze-Lieve-Heer strafte deze blasfemie af met rode cijfers: exit Henk. 

Maar klaarblijkelijk wordt rode wijn wel gedoogd. Deze zeldzame Beaumes de Venise (inderdaad, berucht geworden door wit gruwelzoet) is tot zichzelf gekomen in wat ooit een 12e-eeuws kapelletje was. Vader en zoon Julien maken hier de dienst uit en hebben volgelingen over de hele wereld. Zij prediken geheelonthouding wat sulfiet betreft, verkondigen het woord van het terroir, respecteren natuur en smaakpapillen van de pure wijngelovige. 

Al eens eerder de 2013, 2015 en 2016 toegezongen: het Lof. 

Thans 2021. Vlezig, behaaglijk donkere kersen. Het smeuïge bittertje van zwarte olijf. Kraakje zwarte peper. Rondom omgeven door garrigue. Wierook (dus toch!) en zoethout. Diepte en zaligheid als door God gezonden was. Aarde (Heilige Grond?). Mildheid. Duistere nis, maar zonder bijbedoelingen. Malse tannines. 

Kaarsje branden. Op tafel zetten, naast de stoofpan met, de inmiddels bijkans verboden, vleselijke lusten. 

Halleluja, prijs de wijn.