Just Fucking Good Wine. Daar is geen woord Spaans bij.

Een ‘gezellig samenzijn’ heeft overigens wel aan de basis gestaan van deze tinto Spanjaard. Maar dan wel weer in Frankrijk, land van l’amour. Daar werden in 1961 druif cabernet sauvignon en grenache aan elkaar voorgesteld door Paul Truel, druivengoochelaar te Marseillan in de Languedoc. En die DNA-uitwisseling op een petrischaaltje (romantisch is anders) resulteerde wel in liefdesdruif marselan (Marseillan; heb je m?).

Overigens is de druif daarna nooit wereldwijd omarmd. In het Franse zuiden wordt er wat mee gewerkt. Links en rechts staat er een veldje in Californië. En in Valencia was ook nog ruimte. Hoe dan ook, marselan laat weten wie z’n ouders zijn. Donker kersenfruit en cacao van de grenachekant, cassis en deftige tannines van de cabernetzijde. Stevig dus, maar vriendelijk.

Tempranillo voegt daar rood fruit en herfstige kruidigheid aan toe, de wijnmaker eikenhout, dit oogstjaar gelukkig wat minder dan vorig oogstjaar.

Houden we van. Pluspunt.