Alleen al vanwege de jeugdherinnering van de naamgever van De Grote Hamersma. Een van de eerste domeinen die hij als negentienjarige (1975) hoogstpersoonlijk zelf aandeed. Met de auto vanaf de camping municipal in Saint-Émilion op avontuur. 

Opwinding. Kijk nou eens: een echte wijnboer. En daar nog een! En verdomd, dat domein op het etiket in de Nederlandse wijnwinkel blijkt in het Franse landschap ook enigszins gelijkend. Hoe smaakte die wijn toen? Hij heeft geen idee meer. Die aantekeningen zijn inmiddels verdwenen. Maar als het destijds was zoals deze moet hij tevreden in zijn middelbare school Frans hebben gekoeterwaald dat het bon was of misschien zelfs wel très bon. Terwijl hij toen waarschijnlijk toch echt het magere jaar 1973 of kelderdochter 1972 voor de kiezen heeft  gehad. 

Enfin. Dat is nu allemaal anders. Van het voor merlot zo gunstig uitpakkende jaar 2019. Donkere pruimen, sappige kersen, dropje, soepel tannineus en met een aangename stevigheid. Ook de Cuvée Aliénor van dit domaine mag er overigens zijn.