Mijn vader heeft ooit een bootje met kajuit gehad dat hij  ‘Het Poffertje’ had gedoopt. Lang heb ik gedacht dat het ding zo genoemd was omdat de buitenboordmotor – als ie het deed tenminste – zo’n gezellig pruttelend geluid maakte. Maar het varende theemeubel dankte zijn naam aan het feit dat ie op de pof was gekocht. Vijfendertighonderd gulden, af te betalen in tweeënzeventig termijnen. IJverig zag ik mijn vader maand na maand een acceptgirokaart invullen. ‘Even mijn watergeld betalen,’ zei hij dan. 

Ik moest er weer aan denken toen ik las hoe Domaine des Lauribert aan zijn naam gekomen was: 'Domaine des Lauribert is een samenvoeging (Lau)rent, Ma(ri)e en Ro(bert) Sourdon. Snap je ‘m?' Jazeker. En gelukkig begrijpen we de wijn ook. Sappige, lekker boersige côtes du rhône. Met donker fruit, ongepoetst sap, kruidigheid en een pittig zwart pepertje. Ter plekke eten ze er graag een aubergineschotel bij. Maar wat ons betreft hoef je daarvoor niet in de Rhône te blijven. Schenk 'm bijvoorbeeld maar eens bij geroerbakte aubergine met sesamzaad die van Chinese origine is.