Bij Libanon denken we niet meteen aan wijn. En bij ‘rode Libanon’ is de eerste associatie al helemaal een andere. Toch tiert de druif er toch welig. En deze fungeert niet louter als basismateriaal voor niemendalletjes in de plaatselijke herbergen. Serge Hochar verbouwde er (hij is in 2014 op 75-jarige leeftijd overleden) tussen alle beschietingen door al decennia druiven voor rood, wit en rosé in de Bekaa vallei. En zijn wijnmakerij in de buitenwijken van Beiroet wist hij ongeschonden te houden. 

Het resultaat van zijn inspanningen bracht Hochar op de markt als Château Musar. Wijnen die bij de liefhebbers gretig aftrek vinden. Als deze zijn rood, wit en rosé tenminste konden vinden. Want Château Musar is zeldzaam en bovendien dermate goed dat Hochar in 1984 als eerste door het toonaangevende Engelse wijnblad Decanter tot Man of the Year werd uitgeroepen. Na hem volgden grote namen als Robert Mondavi, Hugh Johnson, Miguel Torres, Ernst Loosen en Aubert de Villaine. Enfin, op dat niveau dus. 

Nu is die lastige verkrijgbaarheid overigens niet toe te schrijven aan het feit dat er niet voldoende van geproduceerd wordt, maar meer omdat het transport uit Libanon niet altijd even eenvoudig is. Vooral het rood van Musar (vaak een blend van cabernet sauvignon, cinsault en grenache ) wordt beschouwd als ‘klassieke’ wereldtop, is uniek van smaak en stijl en verre van kostbaar. Dat laatste tot verdriet van Hochar overigens. Hij vond zijn wijnen ‘belachelijk goedkoop’. 

Maar dat heeft hem er nooit van weerhouden om ook in het westen van de Bekaa nog 60 hectare aan te planten en om in Ghazir een nieuwe bottelarij te openen. Waarschijnlijk is daar ook deze 2018 afgevuld. En wat een heerlijke wijn is dat. Verfijnd, verfrissend en met verdieping. Pittig rood fruit, opwekkende zuren, wat Oosterse specerijen. Niet dominant maar meer de mond binnenwaaiend. Elegante tannines en nergens lompe of zware zoetzonnigheid. Rode Libanon op zijn best.