Vreemde eend in de bijt. Altijd leuk. Om te beginnen is Twardowski een Noord-Duitser. Keken ze in de Moezel toch een beetje raar van op toen hij daar wijn kwam maken. Daarbij was hij helemaal geen wijnmaker maar bedrijfseconoom. Nu zou een beetje cijfertjes knowhow geen overbodige luxe zijn voor veel wijnbouwers maar daar gaat het hier nu even niet om. Wel dat Twardowski een zwak heeft voor pinot noir. Waaruit blijkt dat? Uit het feit dat hij tevens handelaar is in exclusieve wijnen, met name bourgognes. 

Zodoende begon hij bij wijze van Spielerei in 2006 een eigen Weingut en beplantte enkele percelen in de Steillage Dhroner Hofberg met Franse pinotklonen. En natuurlijk worden door alle werkzaamheden met de hand verricht en heeft hij de pest aan pesticiden. En aan kraaien trouwens, want die hebben de vervelende gewoonte om behalve walnoten ook zijn druiven te eten. Opmerkelijk dan dat ie zo'n beestje dan toch op het etiket heeft afgebeeld met bij wijze van bezwering een walnoot in de klauwen geklemd. Vreemde eend ontmoet kraai. 

Enfin, bijzonder verhaal. Nu maar hopen dat die wijn het ook is. In ieder geval is er geruststellend weinig van. De 2015 oogst telde 2800 flesjes. Naar verluidt de 2017 wat meer. Low tech tot ons gebracht, langzaam en zacht geperst in een oude Korbpresse, 14 tot 18 maanden op deels nieuw en deels gebruikt Frans eiken, ongefilterd, dat spreekt. En? Jazeker, heel goed. En ik durf het bijna niet te schrijven: deed mij een beetje aan een buitencategorie bourgogne denken. En niet alleen wat betreft het prijskaartje. Da's te makkelijk.

Waar zullen we het eens zoeken? Vosne-Romanée? Pourquoi pas? Keurige referentie toch? Mooie, lichte, transparante stijl. Opvallend hoe een wijn waar je bijkans doorheen kunt kijken zo veel kan huisvesten. Teer, slank en elegant. Buigzame kersjes, lenige bosaardbei, hout zonder hoofdletters. Aaneengeregen subtiliteiten. Pinot noir met een x-factor.