Negroamaro kennen we uit divers stevig Zuid-Italiaans rood. Vaak vergezeld van primitivo, of een stalmaatje van primitivo. Hier echter in gezelschap van 20% montepulciano die we vooral kennen uit Abruzzo. Beide uit zo goed als biologische wijngaarden, zeg maar Terra Vitis, en deftig grootgebracht op Frans eikenhout.

Zodoende een stuk voornamer smakend dan de meeste negroamaro's of montepulciano's. Hoe diep we hier ook in Zuid-Italië zijn, dit is niet zo'n zwoele, bijna overrijp machtige wijn als we daar vaak tegenkomen. Vol donker fruitig, specerijen ook, maar alles ingetogener, met heldere smaken en behoedzame tannines. Tussen het rijpe fruit ruiken we leer en kreupelhout en zonnige herfstbossen.

Van oogst 2021, maar nog piepjong.