Niko Chochishvili. Georgiër die in 2010 vanuit de VS terugkeerde om zeven jaar later zijn grote liefde gestalte te geven: hij startte zijn eigen wijndomein, Kapistoni, om daar natuurwijnen te gaan maken. Daarbij ontwikkelde hij ook een voorliefde voor inheemse druiven.

En daar zijn er zat van: meer dan 500 naar verluidt. Aldus proefden wij al wijnen van druiven als chinebuli, danakharuli, budeshuri saperavi en tavkveri.

En tja, dan kan het niet lang meer duren of je krijgt op een zeker moment ook de asuretuli shavi geserveerd. Ook zo'n modelletje dat op sterven na dood was, omdat in de tijd dat de Sovjets het ter plekke voor het zeggen hadden, vijf druiven wel voldoende vonden. En inmiddels weten we dat die Russen wel erg dwingend kunnen zijn.

Toch heeft asuretuli shavi zich aan het Sovjet-juk weten te ontworstelen. Met dank aan Niko dus. Die de 'gamay van Georgië' trof in een verlaten en verwaarloosde wijngaard. Maar kijk wat liefde, vakmanschap en het ontbreken van Russische bemoeienis vermag. Dan word je getrakteerd op iets wat inderdaad op een cru uit Beaujolais lijkt.

Het donkerste van de kersen opgediept, kleine rijpe pruimen, bessenzuren, doordrinkbaar, licht peperig, Het vlezige en krachtige. De aardsigheid en het zoet van linzen. De doorschijnende herfstgloed en met een zuchtje zacht naar binnen zwevende tannines.