2 Sources, 2 bronnen. Maar welbeschouwd tellen we er 3.

Laten we maar Kirsten Creasy beginnen die al 30 jaar wijn maakte in Nieuw-Zeeland.

Op haar beurt is zij dan weer getrouwd met een Amerikaan en beiden hadden hun zinnen gezet op wijn produceren in Zuid-Frankrijk. Eerst daar maar eens een ritje doorheen maken, meenden ze, door het woeste, heuvelachtige noorden van de Languedoc, alwaar het Larzac Plateau.

Daar, tussen de grazende schapen die er voor de roquefortproductie worden gehouden, zagen zij de Terrasses du Larzac in het zuiden liggen.  Een appellation die zijn naam dankt aan Languedoc-topproducent Olivier Jullien. Maar goed, dit geheel terzijde.

Aldaar (misschien wel op een terras) ontmoetten zij Helene, waarmee zij een the best of both worlds wijn wilden maken. Aldus smolt in het jaar 2020 de oude wereld samen in de nieuwe met als resultaat een erg goede blend van het zuidelijke druiventrio grenache, syrah en carignan, afkomstig van wijngaarden met 40 jaar oude stokken.

Fraai gestoffeerd donker fruit, transparant en doordrinkbaar, zoete kersen, zonspecerijen, vleug zoete tabak, garrigue en een frêle maar verfrissende afdronk.

Thank you (2x) et merci beaucoup.