Dat zijn natuurlijk de mooie verhalen: Tatjana Peceric, geboren in Servië, reisde lang als danseres in een groep volksdansers door de wereld. Tijdens die reizen en tussen het dansen door kwam zij in contact met wijn en besloot een opleiding te gaan volgen. 

Aldus belandde zij in een spagaat terecht: doorgaan met dansen of verder met wijn? Het werd het laatste. Na haar eerste opleiding afgerond te hebben ging zij naar de oenologie-opleiding in Montpellier voor een master. Biodynamisch weren werd haar focus en na gewerkt te hebben in Bordeaux, Canada, Nieuw-Zeeland, Priorat en Zwitserland keerde zij terug naar Priorat om aan de slag te gaan bij Terroir al Limit. Daar is zij nog steeds head winemaker maar bij Terroir sense Fronteres gaat zij volledig haar eigen weg. 

Die leidde haar onder andere naar wat hooggelegen wijngaarden rondom Capçanes. En ook tijdens het wijn maken zette zij haar eigen koers uit. Met de hand plukken en de hele trossen via de inspanning van eigen gisten in roestvrij staal laten fermenteren. Vervolgens nog een half jaartje lagering op cement. Het resultaat: een schoolvoorbeeld van hoe goed een garnacha blanca kan worden die met respect, met het juiste terroir en door een talentvolle wijnmaker tot wijn is geworden. De geur van ingelopen linoleum in de zomerzon, gedroogde kamille in de linnenkast. Gekonfijt fruit, abrikozenvelletjes, witte truffel, scharrelnootjes, zilte zucht en zachte zuren. Ook Peceric' rood is overigens prachtig.