Onze beroemde Engelse collega Jancis Robinson vindt druif verdejo een aristocraat. Heeft ze gelijk in. Rueda in Noord-Spanje is z’n geboorteland en, vervolgt Robinson, de kalkgronden van het tot 900 meter hoge gebergte en de koele en vochtige atmosfeer dragen waarschijnlijk bij aan de adeldom van de verdejo.

Normaal gesproken bereikt deze de liefhebber zonder dat ie met eikenhout te maken heeft gehad. Maar Emilio Pita (gelukkig is ie wijn gaan maken en geen broodjes gaan bakken) had met een klein perceeltje andere plannen. De verdejodruiven van Finca La Cantera gaf hij kostbaar Frans eiken en hun eigen lies (sobre lias) om hun jeugd op door te brengen. Nu wil zo'n opvoeding nog weleens plomp, lomp en kliklaminaterig uit de hoek komen en in het glas belanden. Pita niet. Fijn, gelaagd, fris-zonnig. Tikje tropen, partje perzik, fluisterende vanille, innerlijke beschaving, serene rust.