Grillo, dat is geen flauwe naam voor barbecuewijn, maar de naam van een druif. Een aloude inheemse druif van Sicilië. Een trotse druif, dus niet gediend van flauwe grappen of woordspelingen.

En terecht. Want al smaakt deze grillo prima bij een visje of wat groente van de grill, het is geen slobberwijn voor bij de meer slordig in de hens gezette gerechten.

De boeken vertellen dat er maar weinig grillo groeit op Sicilië, en dat het een druif is waar je goede wijn van kan maken. Klopt. Een fiere wijn met fijne smaak, die culinaire kunsten op niveau verlangt. Het verse oogstjaar biedt weer rijk fruit, zacht en bekoorlijk van smaak, met op de achtergrond zon, kruiden, het ruige Sicilië. Chardonnayachtige weelde, en toch goed droog. Wat extra sinaasappelschilbittertjes dit keer, en die flatteren 'm. 

Geuren van natuur en buitenlucht, van zon en zee. Geuren van Sicilië. Het Sicilië van rozemarijn, tijm, olijven, venkel, zonnige stranden met sardientjes van de gril…