Jeugdherinneringen van een meisje op het achteretiket. ‘Ik speelde tussen de wijngaarden. Nog steeds ruik ik de geuren die de herfst aankondigden. Het aroma van jonge wijn die de smalle straatjes van mijn dorp inwaaide. Het is de erfenis aan mijn grootvader, en andere voorouders, degenen die mij de trots van het land waar ik geboren ben, hebben bijgebracht. Herencia Altés is een eerbetoon aan mijn oorsprong.’ 

Nou toch! De wekelijkse aflevering van de Bouquet-reeks kan deze week in de leesportefeuille blijven zitten. Wie is dat meisje dan? Maar eens op het vooretiket kijken. Daar zie ik een Janneke (niet kookboekenschrijver Janneke Vreugdenhil maar dat zwart-contourenmeisje van Jip en Janneke ) hoelahoepen tussen grauwe, donkere oude wijnstokken die angstig veel weg hebben van De verwoeste stad, het beeld van Ossip Zadkine. Ook de bomen aan de rand van de wijngaard hebben hun beste tijd al gehad: geen blad meer aan te bekennen. 

Kan me niet voorstellen dat iemand op basis van dit etiket zegt: ‘Ha, die wijn ga ik nou eens lekker kopen! Een sieraad op tafel!’ Weg fles. Giet de inhoud maar in een karaf. Kan-ie best hebben. Er is veel sap, dikte, structuur en volume. Er is tuttifrutti en ander gedroogd geel fruit. Er zijn goudrenetbitters en zonnige specerij. 

Lees vervolgens met zachte stem en een zwijmelplaat op de achtergrond de achteretikettekst voor en serveer er kip bij voor nog wat extra beleving.