Nota bene een Amsterdamse initiatief: drie Andreas kruisen op het halslabel om dat te onderstrepen. Voormalig consultant van Accenture zag meer in belletjes dan in cijfertjes. Liet zijn baan voor wat ie is en ging de baan op om bij Lequart Champagne Passy-Grigny zijn passie te verwezenlijken: zelf een champagnemerk creëren en exploiteren.

Daarvoor had hij natuurlijk naar een coöperatie kunnen gaan om daarvan mainstream sap te betrekken. Allez hup en stunten maar…De consultant liet zich echter consulteren om te belanden bij voornoemde Lequart en zonen, een familiebedrijf dat rond de tien hectare bezit  in het hart van de Marne vallei, epicentrum van pinot meunier.

Officieel gecertificeerd werkend volgens de HVE richtlijnen (High Environmental Value) en VDC (sustainable Viticulture in Champagne) en zich overigens al sinds 1988 officieus inspannend voor een beter milieu. Hun druiven moesten worden, zijn ideeën over blends werden geblend met die van hen: L2 is het resultaat. Toegegeven, we bekijken dergelijke zaken met de nodige argwaan. Al te vaak werden we geconfronteerd met klatergoud, een Hollywood decor of schone schijn. Mooie verhalen zonder happy end.

Laat de inhoud van de fles daarom maar de vertelling doen. Aldus deed de voorkeur voor extra brut ons deze als eerste ontkurken. Pinot meunier met zijn 50 procent de baas, pinot noir die zich ook zo goed thuis voelt in de Marne tekent voor 30, chardonnay verzorgt de verdere invulling.

Reine claude ontmoet brioche. Ondanks de aanzet van gedroogd geel fruit gul in het sap. De verfrissing dankzij zilten en zuren. Flinterend droog, fluisterend beschaafd, levendig en intelligent. Nieuwsgierig keken we uit naar wat L2 nog meer te brengen had. In ieder geval interesseert ons dat meer dan dat wat K3 voor ons in het vat heeft.