Nicolás Catena wordt wel gezien als de redder van de Argentijnse malbec. Zijn inspanningen hebben deze druif tot serieuze wijn weten te verleiden.

In Catena’s portfolio bevindt zich overigens ook de onvermijdelijke chardonnay. In dit geval overigens een druif met een verhaal, want ooit door hem de Andes ingestuurd om juist kwartier te maken voor de malbec. Catena wilde onderzoeken hoe chardonnay – die een kortere rijpingstijd kent dan malbec – zich op grote hoogte houdt.

Goed, zo blijkt. Heel goed.

Normaal gesproken benaderen we deze wereldwijd gemaltraiteerde druif met de nodige argwaan. We hebben een allergie ontwikkeld voor exotisch fruit, vrezen de tropenkolder en houden niet van de abrikoos-perzikenromigheid van een Monatoetje die vooral veel Nieuwe Wereld-chardonnays karakteriseren.

Een tijd terug al weer proefden we al eens met Mariela Molinari, een van de vrouwelijke wijnmakers van Catena, een nieuwe oogst. Op onze vraag of ze de stijl hadden veranderd, antwoordde zij dat dit niet zo was. We hebben er echter onze eerdere proefnotities op nageslagen en zag dat we de chardonnays van het huis Catena altijd wat aan de tropische kant vonden.

De afgelopen jaren – en ook nu weer – roken we echter een lichte notigheid van een klein beetje hout. En proefden we fris wit fruit, montere zuren, elegant, knapperig, doordrinkbaar en beheerst gemaakt.

Andes-chardonnay smaakt anders.

‘Ain’t no mountain high…’