Eindelijk wat kleur op de wangen. De meeste witte champagnes staan er wat bleekjes bij.
Het schilletje van de meunier is verantwoordelijk, vandaar: Blanc de Noirs.
En dat rijmt – afhankelijk van hoe goed je Franse uitspraak is. 

Bon.

Drie jaar op de ‘lattes’, rijping op de fles, doet ook zijn werk. Maar jongens, die kurk! De firma Phénix maakt het ons  – zelfs als getrainde flessenploppers – niet makkelijk. Eindelijk: warmte, aardse kruiderij, rijpe perziken en hout dat droogt in de zon. Inclusief een hartig nazitje.
Een brede, diepe, bijna dierlijke champagne. Fijn droog, kruiden en bitters in de afdronk – iets bij eten.