Hermitage, die bonk graniet daar in een bocht van de Rhône, wordt beschouwd als éen van de grote wijnen van Frankrijk. Terecht, maar heel bekend is hermitage niet. En het wijdere gebied eromheen, Crozes-Hermitage, nog minder. Waarbij degenen die wel van het bestaan weten, in het achterhoofd het vervelende wijnboekweetje herinneren 'dat de wijnen Crozes-Hermitage in de verste verte niet op het niveau staan van Hermitage'.

Zoals zo vaak in zulke gevallen: vervelend voor de producenten daar, fijn voor ons consumenten. Want doordat er zo geringschattend over Crozes-Hermitage wordt gedacht - als er al over wordt gedacht - zijn de prijzen ook niet op het niveau van Hermitage. En zijn er producenten daar die vastbesloten zijn te laten zien dat er prachtwijn kan worden gemaakt in Crozes-Hermitage.

Rood met dat unieke, onnavolgbare karakter - nergens is syrah zo verrukkelijk als hier in de Noordelijke Rhône - en wit zoals deze, van de onterecht onbekende roussanne. Slank, sjiek en sierlijk. Rijp en zacht en verfijnd als bovenstebeste chardonnay, maar dan met een waaier aan fijne kruidige geuren tussen het fraaie fruit.

Hier in een natuurwijnuitvoering. Waardoor u niet alleen kennis maakt met crozes op z'n best, maar ook met natuurwijn zoals natuurwijn bedoeld is: niks geen curieuze geuren, maar puur en zuiver.