Macabeu kan zo spannend zijn.

In plaats van kwistige lege liters een eigenzinnige, lichtvoetige kruidigheid. Gedroogde vruchten op een linoleumvloer. Florvermoedens. Vage sherry-tonen. Puntje paddenstoelen. Verse walnoten en amandeltjes, licht gezouten. Zonnige zuidkruiden.

Zuren als een ononderbroken streep richting de einder die maar niet dichterbij komt. Rijpheid, hooi en schelpenzand in een vogelkooitje.

Doe er nog wat roussanne en er is ook meloen op peer, amandelspijszoet van de banketbakker, handen die net tijm hebben geplukt.

Gelukkig nog een hand over om het glas te pakken.