Tot voor kort kende ik alleen de witte. De 2011-oogst werd in ieder geval in Platter’s South African Wines uitgeroepen tot beste blend. En de 2014 die ik proefde, deed er niet veel onder en schitterde met vijf felbegeerde sterren. Slechts negen vaatjes van 225 liter gemaakt. Romig en zoet-fris als vanille-ijs. Rijpe peer, ananas en mango. Kaneelkrokantjes en knapperzuren. Mooi materiaal dat kan wedijveren met ambitieus Loire-wit. Bepaald niet gek als je bedenkt dat wijnmaker Donovan Rall overigens pas sinds 2005 ‘officieel’ bezig is. 

Voor een column in zijn rubriek Seuren moet niet zeuren, die tweewekelijks in De Grote Hamersma nieuwsbrief verschijnt, liet sommelier Seuren zijn liefde voor Zuid-Afrika doorklinken in deze rode Rall. En ik geloof 'm op zijn woord, al schoten die volgens hem nog tekort in zijn lofzang. 

'Deed smaakpapillen klapperen tijdens een blindproeverij eind vorig jaar. Rijp bessenfruit, zwarte kersen, schwarzwalder kirsch, chocola, fijntjes, gepolijst, zoete speculaaskruiden met een frisse vegetale ondersteuning die de wijn een opliftend steuntje in de rug geeft.' En of ik Rall Red namens hem een 9 wilde geven. Zeker. Alle vertrouwen dat dat goed zit.