Heb al eens een andere witte van dit domein geproefd, een eerlijke en oprechte weissburgunder. Die is zodoende dan ook terug te vinden in De Grote Hamersma. Hier echter hebben we te maken met een gevalletje nomen est omen. Scheurebe van Scheu. Dat moet toch wel goed uitpakken? Doet het ook. Met dank aan professor Scheu die in 1915 na wat kloon- en vliegwerk een druif wist te creëren die hij – ijdel als hij bleek – naar zichzelf heeft vernoemd, scheurebe. 

Presenteert zich thans licht geparfumeerd, een waasje lychee, een blaasje perzik en een vermoeden acaciabloesem. Verder gehuld in een witlinnen outfit. Fijne zuren. Heldere blik. In de hand een sushi met tonijn en wasabi. In de hand, ja. Sushi hoef je niet met stokjes te eten. Koopje overigens: die wijn dan. Van wat je voor die sushi hebt betaald, heb ik geen weet.