Viognier? Rijpe Chardonnay? Marsanne? Roussanne? Een blend daarvan? Nee, het is de u natuurlijk welbekende vigiriegodruif die het zo ongelooflijk goed doet in het door u gefrequenteerde Cumbres del Guadalfeo, niet ver van Granada. 

Excuses voor het oponthoud maar ik moest beide even opzoeken. Volgens de Almachtige Gids Wine Grapes van Robinson, Harding en Vouillamoz is het een nog net niet vergeten druif die zijn heil in Andalusië heeft gezocht. Om zich daar te presenteren onder verschillende schrijfwijzen, met ogenschijnlijk volstrekte willekeur tussen de medeklinkers geplaatste o’s, a’s, i’s, u s en e’s, te danken waarschijnlijk aan overdadige consumptie van de wijnambtenaar van de burgerlijke stand. 

Hoe is de naam zegt u? Vijariego? Bujariego? Verijadiego? Vijiriego? Of Vujariego? Weet u wat? Schenk nog eens in dan doen we nog een poging? Graag zelfs. Want erg spannende blanco. Neigend naar bovenstaande wijnen. Met nog een handje rozijnen, geroosterde zaadjes uit een Ottolenghi-recept, umami-signalen, sherrytonen en biologische appelmoes. Stevige bitters. Natuurwijn die de orange-sfeerverlichting heeft aangestoken. Eentje voor restaurant Choux in Amsterdam bijvoorbeeld waar de natuur de vrije hand heeft gekregen.