Zo was ik een keer op een wijnfeest in de Pfalz. Ik werd er rondgeleid door de Weinkönigin in hoogst eigen persoon. De lokale bevolking zat aan lange biertafels, maar dan met pinten weisswein in hun glas. Letterlijk halve liter glazen. Die werden voor het gemak aangevuld met spa rood. Zitten en hijsen. Dat was het devies. 

Wilde je iets hoger in de kwaliteitspyramide drinken? Dan was er een aparte bar. Daar kon je je pint inwisselen voor een echt glas en fatsoenlijke flessen bestellen. En zie daar de twee verschillende kwaliteitsniveaus die je kan vinden in de Pfalz.

Voor Philipp Kuhn kun je je pint gelijk inwisselen. Daar mag je je beste glaswerk voor pakken. Ook al hebben we het hier nog maar over het instapniveau. Het is wel gelijk instappen op niveau. Want Kuhn is andere koek.

Weinig alcohol, maar heel veel smaak. Buitencategorie. Rode appelig, speekselopwekkend, opwekkend bovendien. Met peer, honing en veel sappige fraîcheur.

Kortom: bij Kuhn kunnen ze d'r wat van.