Een magnum, zo’n anderhalveliterfles, dat vinden we reuze sjiek, maar op de literfles wordt neergekeken. De wijnboer weet dat wijn in een magnum mooi en langzaam rijpt, zo’n magnum is er om weg te leggen en dan ooit op een hoogtijdag feestelijk ter tafel te brengen. 

Maar zo’n liter, dat zijn de flessen van de supermarkthuiswijnen. Alledaagse doordrinkwijnen. Of niet, als ze met zo’n goedkoop schroefdopje de wereld zijn ingestuurd. Dan kun je ze beter in het onderste schap laten staan.

Maar niet altijd. Hier hebben we een goedkoop ogende literfles met banale schroefdop - terwijl de inhoud vorstelijk is. Een pure, zuivere grüner veltliner op biologische grondslag, met fruit en bloesemgeur en pit in z’n donder. 

Een grüner veltlinervan heb ik jou daar. Een grüner veltliner die leven in de brouwerij brengt, plezier in het leven geeft. Een grüner veltliner waardoor je denkt: groot gelijk dat ze ‘m in een literfles doen, en twee liter was nog beter geweest.