Auxerrois. Geheel ten onrechte vergeten druif uit de Elzas. Staat altijd in de schaduw van de wat vollere pinot blanc, de wat rankere riesling of de wat schreeuwerigere gewürztraminer.

Adam geeft hem het podium dat hij verdient. Oude stokken maken hem spannend. Complex en intens. In de neus is hij direct en in your face. Maar in je mond geeft hij opeens een geweldige rijkdom. Als een baboesjka poppetje. 'Hé wacht er zit nog meer in.' Gelaagdheid is een understatement. Bij iedere slok ontdek je wat nieuws. Van strakke groene appel tot abrikoos. Rijpe peer, marsepein en amandel. Warm en verkwikkend in één. 

Een onverwacht groot succes. Hoewel vorig jaar dezelfde beoordeling gekregen en uitgeroepen tot 'de droom van iedere sommelier, want culinair net zo breed inzetbaar als grüner veltliner. Neigt naar Smaragd niveau.'