Januari en februari: lekker nog even 'nagisten' op de schillen van recioto en amarone om je als valpolicella zelf ripasso te mogen noemen. Haalt dat wat uit? Jazeker. Soms verschrikkelijke zoeterikken met een eikenhout-overdosis. Dat is niet conform de stijl van Tedeschi. 

Helemaal niet in dit jaar waar er wel heel erg fijn geoogst werd. De kracht is er maar koeioneert niet. Veel cassis, dat wel, zoetzure kersen, niet te zoete specerij, gedroogde krenten, fijne bitters en mooie zuren vooral.  En verrassing: een duidelijk pepermuntje in de afdronk. Een After Eight sensatie dient zich aan. Frisse finish.