Bij Ripawine zijn ze niet van te nadrukkelijk eiken. Met de hand geplukte sangiovese wordt, na ontsteeld en geperst te zijn, gefermenteerd en gelagerd op cement met glazen binnenvoering. Herhaalde batonnage tijdens de rijping. Nu wordt de mens er gewoonlijk niet vrolijk van als hij er meerdere malen met de stok van langs krijgt. Wijn daarentegen knapt er van op. Als dank voor het doorroeren van de gistcellen op de bodem van het vat ontstaat er meer geur, smaak en diepgang. 

Vervolgens mag een deel van de wijn bijkomen op eiken (daar is het dan eindelijk) om tot slot geblend te worden met het restant uit de betonglasbak. Samen de fles in? Ja, gezellig. Half jaartje om weer aan elkaar te kunnen wennen. En daarna elkaar weer treffen...in het glas. Om daar bij wijze van slotakkoord de drinker te trakteren op dikke, rijpe zure kersen, volle bramen, een ristrettobittertje, een snufje groene kruiden, laurier speelkwartier en zalvende, maar stevige tannines.