Jaar in jaar uit, op en top, piekfijn Pünderich. Van biopioniers Clemens en Rita Busch die niet als lampje, maar als vuurtoren in de chemische Duitse duisternis de wijngaarden van Pünderich nieuw leven ingeblazen hebben. Bovendien voorvechters van de inmiddels geliefde droge school (lastig in de Moezel), daar waar de buren het gemak van zoet laten prevaleren. Extra fijn: zo onoverzichtelijk als Duitse etiketten kunnen zijn, zo helder zijn die van de Buschjes. Rode capsule betekent rode leisteen (bodem) en laat de wijn nou ook nog zo heten. Alleen de wijn zelf is nóg helderder. Jubelende abrikozen dansen met stoere grapefruits en giechelende mandarijntjes. Spontaan neem je een duik in de klaterende Moezel. Licht als een veertje en tegelijkertijd bloedserieus. Clemens mag de pensioenleeftijd aantikken, weinigen hebben zijn energie en bevlogenheid. Hij leidt met verve een generatie wijnboeren het nieuwe wijntijdperk in met deze 'ortswein' als schoolvoorbeeld hoe het anders kan.