Val del Prete, de vallei van de priesters. En waar deze geestelijken zich vertoonden, was wijn altijd in de buurt. Maar we hebben het liever over geloof in autochtone druiven, En dat heeft zich verdiept. De familie Roagna die sinds 1977 hier het wijnwoord verkondigt, hangt de biologisch-dynamische beginselen aan. Sinds 2013 zijn hun hectaren officieel gecertificeerd. Een deel daarvan arneis. Ooit basismateriaal voor vermout. Verzachter van al te bonkige barolo. Kortom, toen niet meer dan een hulpmiddel. Inderdaad, not so nice als je als arneis zijnde meer in je mars hebt. 

Herontdekt. Herlancering. Herintredend. Nu niet meer onder zijn alias ‘barolo bianco’ maar onder eigen naam. Het trotse, ongepolijste droge wit van het Italiaanse noorden. Wake-upcall voor de smaakpapil, versuft geraakt door snoepwaterwijnen, behaagzoetjes en eensloks-onesies. 

Met de Roagna's gaan wij met de vrije natuur in om daar kennis te maken met hun Luèt, het Piemontese jargon voor 'kleine wolf'. Dat is geen schoothondje maar blijkt wel benader- en aaibaar. Wat vlezige stijl, het zal je niet verbazen. De eerste vegetarische wolf moeten wij nog tegenkomen. Rijp geel fruit en toch fris en precies. Sinaasappelschilletjesbitter. Amandeltonen.  Opschurend, ongedurig, schuurpapier van hooi. Appel uit papieren zak. Wittebessenzuur. Aangewezen begeleider van de weer in de belangstelling geraakte knollen en wortels uit het vergeten-groentenboek dat thans in handen is van menig kok in een pop-uprestaurant. Niet vergeten er arneis bij te bestellen. Als ze deze op de kaart hebben, weet je ook meteen dat je in een goeie zaak zit. En is het ook niet ondenkbaar dat ze ook het rood van dit domein hebben, de barbera d'alba.