Ze doen hier al zolang ze wijn maken - 30 jaar - aan ’t milieu; zonnepanelen, flessen van gerecycled glas, milieuprogramma’s, etiketten van suikerriet… Ze zijn dan ook voorzien van  het Nieuw-Zeelandse zegel ‘sustainable winegrowing’.

Allemaal fijn, maar wat heb je d’r aan als de wijn niet te zuipen is?

Nu zijn er mensen met een heel nobel karakter die met liefde vieze wijn drinken van goedbedoelende lieverds die het beste met onze planreet voorhebben maar geen voldoende hebben gehaald op de wijnmaakschool, maar zelf drinken we liever lekkere wijn van mensen met hart voor Moeder Aarde en onze smaakpapillen. 

En dat kan hier. Een verrukkelijke pinot noir vol karakter en plezier. Slank, fris, helder, zacht en voorzien van fijn rood fruit. Subtiel en complex, en tegelijk een onbekommerd plezier. Met onder het rode fruit - schrik niet - een vleugje mesthoop van een gezond boerenbedrijf. Een biologisch boerenbedrijf, uiteraard. Want zoals bourgognekenner Anthony Hanson lang geleden al schreef: Great burgundy smells of shit.

Grootse pinot noir, dit. Kan menig bourgogne een puntje aan zuigen. En dat alles voor een vriendenprijs.