Les Mont Damnés. Dé plek die er toe doet in Sancerre. Daarbinnen een perceeltje in handen van Claude en Florence Thomas-Labaille, gelegen op een zuidoostelijke helling,  hoog boven het dorp. 'Alwaar de sauvignon blanc volledig ondergeschikt is aan het terroir' volgens de importeur. 

Klinkt mysterieus en dat is het ook. Maar wellicht is dat nodig om een sancerre te maken die bijkans zijn gelijke niet kent. Of het moet met wat sterren zijn die hetzelfde terroir hebben mogen ervaren. 

Les Mont Damnés. Klinkt als een vervloeking. Een duistere, een te vermijden plaats. Is echter een legendarische naam in Sancerre. Wordt zodoende in deftige rode krulletters geschreven op het etiket. Daarachter kruisbesjes. kalkknispers, yuzutransparantie, röntgen-grapefruit, gelaagd mineraal, millefeuille met asperges en groene appel, grassprietje in de mond, wolkje kijken. 

Wat zien we daar in? Les Monts Damnés. Inclusief het kleine kerkje van Chavignol. Een kurkentrekker bovendien, dat verandert in een glas, in een oester, in een vers geitenkaasje uit Chavignol, in een tweede glas, in een afdronk die maar geen afscheid kan nemen en doorgaat in een volgende fles. Damn, wat goed!