Rode bandol is al niet zo onbekend, rosé hooguit bij vermogende fijnproevers, en van wit heeft al helemaal bijna niemand gehoord.

Niet vreemd, want Zuid-Frans wit is hoe dan ook een blinde vlek. Ja, een chardonnay of viognier uit de oneindige velden van de Pays d’Oc, maar die verfijnde, subtiel kruidige wijnen van de sjiekere appellations, nee.

Terwijl ze zo spannend zijn. Van steeds weer verrassende combinaties van inheemse druiven, waaraan iedere wijngaard weer eigen toets geeft.

Hier hebben we van doen met een uitgekiend samenspel van 50% clairette, 20% ugni blanc, 20% bourboulenc terwijl de fles werd volgemaakt met rolle en marsanne. Het geheel levert een slanke wijn, welgemanierd en elegant als de sjiekste witte bordeaux, met de geur van de meer exclusieve stukjes Zuid-Frankrijk. Zonnig en kruidig, anijs, venkel, rotsgrond, de keurig bijgehouden tuin van het voorvaderlijke kasteel… Wijn om u tegen te zeggen.