Maak kennis met een thrillseeker, Grégory Pérez. Die trof wijngaarden met 70 jaar oude stokken in Espanillo en Quilos, beide in Bierzo. Natuurlijk waren deze eerst in schromelijk verwaarloosde staat. En bovendien op een plek gelegen waar je alleen maar met een fourwheeldrive kon komen. 

Reanimatie vereist. Herstel gewenst. Alles handwerk, vanzelfsprekend. 

Vervolgens het lef hebben om je hard bevochten druiven een half jaar aan tinajas toe te vertrouwen, ingegraven kleicontainers. Lekker ouderwets. Soms klopt dat eerste (‘lekker’). Soms ook zou je de inhoud tot ver in de toekomst onder de grond willen laten. 

Niet iedere godello kan ook tegen zo'n traditionele benadering. En ook niet iedere godellodrinker blieft het resultaat. Voor hen is Pérez’ godello ook niet bedoeld. Niet schrikken van de kleur: een gevalletje verwaarloosde blaasontsteking. Ook de smaak doet even naar adem happen. Maar later smeken de smaakpapillen smakkend om meer. Carambole tussen goudrenet, abrikoos en yuzu. Breed uitwaaierend bittergarnituur van marmelade, amandel, grapefruit en witlof. Zoet- en ziltzucht. Kalkcraquelé. Flirt tussen Loire chenin blanc, Jura chardonnay en manzanilla uit Jerez. Spannend, onalledaags wit van Pérez.