Lees meer over deze quinta bij hun Minas. En dan op naar deze Reserva. Speciaal materiaal. Field blend van vinhas velhas, oude stokken. Nu is er de afgelopen jaren in Portugal overigens fiks geïnvesteerd in nieuwe technieken om wijn te maken. En dat gaat gepaard met het afscheid nemen van oude, zoals die van die voornoemde lagares. Daarbij worden in open granieten fermentatiekuipen de druiven nog met de voeten gekneusd om te voorkomen dat de pitten stukgaan met als uiteindelijk resultaat een wijn met minder bitters. Zodoende kwamen er robot-lagares. De mensenvoet werd daarin vervangen door een siliconenversie. 

‘Voordeliger en ook beter’ luidt de motivatie. Bij Quinta dos Murças vinden ze in ieder geval op wijngebied dat niet dat iedere verandering een vooruitgang is. Het kneuzen van hun druiven is in het geval van deze reserva (en ook  voor hun Margem en VV47 overigens) nog ouderwets voetenwerk en gebeurt in authentieke granieten lagares. Vervolgens geperst in een al even rustieke houten pers, opgevoed met autochtone gisten die ook al decennia kind aan huis zijn (zo niet langer) om vervolgens tot rust te komen in gebruikte vaten van Frans eiken. 

Maar het verleden weet te verleiden. En de inspanning wordt beloond met stijlvol, ouderwets smakelijk rood. Met het zwart van zwarte bessen. Het donkerste van bramen. Het opgewekte van rijpe kersen. De zonnige kant van pruimen. Maar ook herfstigheden, truffels, paddenstoelen, kreupelhout. Een kraakje zwarte peper. De zuren van cranberry’s. En subtiele specerijen. Bovendien puur, natuur en… siliconenvrij. Kom om dat laatste tegenwoordig nog maar eens.

V