Fijne, tot de verbeelding sprekende dienstmededelingen op het achteretiket: pure garnacha, dry-farmed, hand-harvested. En bovendien The Garage Wine. Met het begrip garage wine wordt overigens wel vaker gekoketteerd. 

Opmerkelijk toch als je bedenkt dat een garage toch vaak een wat smukkig associaties oproept. Achteraf industriegebied, inspanningen die het daglicht vaak slecht kunnen verdragen, de geur van afgewerkte carterolie, ouwe banden en een oude Pirelli-kalender aan de muur met modellen die inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. 

Enfin, in wijnland betekent het wat anders. Kleinschalig, exclusief, persoonlijke relatie met de druiven. In dit specifieke geval: opgevoed op cement en een vervolgopleiding op lagering op botijo's van klei, de Spaanse kijk op de amfora. Klinkt hardvochtig en streng maar daar wordt garnacha juist vrolijk van. Geen eiken dat zich naar de voorgrond bigt: ruimte voor het fruit, want cement en klei geeft geen geur of smaak af. Aldus: vlezig van de frambozen, koketterend met de rijpe kersen, zachtjes kwastend met aardbeien en rode bes, heerlijke zuren zonder kuren en dorstlessende kwaliteiten. 

Nu we toch bij de garage zijn: gooi de achterbak maar vol.