Kleigoed en Hamerstuk #12

Wijnschrijver Nicolaas Klei houdt van lekkere wijn. Wijnschrijver Harold Hamersma weet dat. Overigens is het omgekeerde ook het geval. Maar valt de wijn die Harold voor Nicolaas heeft uitgezocht eigenlijk wel bij hem in de smaak? En wat vindt hij op zijn beurt van de fles die Nicolaas aan hem heeft laten proeven? In Kleigoed & Hamerstuk kruisen zij de kurkentrekkers.

Di Filippo, Villa Conversino, rosso 2020, Umbria - Italië
Biowijnclub € 8,95

In het pre-coronatijdperk, iets na de prehistorie was dat, toen mensen niet meer in beestenvellen liepen maar ook nog geen mondkapjes droegen, at men bij mooi weer in het park. Waarom weet ik ook niet meer, iedereen had thuis een kookeiland ter grootte van een vliegdekmoederschip en ook verder alle comfort, maar toch was het zo. Zodra de zon scheen trok men en masse met een scharrig wankel barbecuestelletje naar buiten om daar in openbare parken dode dieren van de kiloknaller in de fik te steken. Erbij dronk men lauwe rosé.

Ter nagedachtenis aan die mooie tijden had ik gasten genood op m’n balkon. Twee, ieder in een hoek, mooi drie meter van elkaar, allebei met een virusvoile voorgebonden en voor de zekerheid ook maar in een dwangbuis gesnoerd, want het enthousiasme mocht ze eens teveel worden. De poestafrikandellen waren mooi oranje, de rosé ook, dus het feest kon beginnen, en toen ging de bel. Het was de heer Hamersma, die in zijn goedheid wat restjes proeflessen kwam brengen van wijnen binnen mijn bevattingsvermogen.

“Nee, dank je”, sprak hij bleek wegtrekkend, toen ik hem noodde aan mijn walmend feestmaal, “al lijkt salmonella met een literpak liebliche rosé hergestelt uit de afvoerputjes van diverse EU-landen me een bijzonder harmonieuze combinatie. Maar als je het overleeft, proef dan eens deze innemende rode volbloed uit het mooie Umbrië.” 

En inderdaad, merkte ik toen ik weer bij zinnen was gekomen. Een sympathieke, karaktervolle Italiaan. Ferm genoeg om stand te houden bij de meer robuuste barbecue, doch ook invoelend genoeg voor de omgang met meer subtiele gasten en gerechten. 

Op de website van de biologisch werkende producent ontdekte ik dat de druivensoorten van dienst  sangiovese en altro zijn. Sangiovese, sang Iovi, het bloed van Jupiter, is de druif van chianti en Toscane, maar altro… Na een halve nacht tevergeefs zoeken in mijn wijnbibliotheek daagde het eindelijk: ‘altro’ is Italiaans is voor ‘andere’. Half sangiovese, bleek na nog wat speurwerk, en half andere ‘typisch inheemse Umbrische druiven’. 

Eén van die inheemse druiven is de zeer zeldzame sagrantino, verder zijn inmiddels de bordeauxdruiven merlot en cabernet sauvignon gedomesticeerd. En dat ruik je. Naast de fijne zonsonderganggeur van de sangiovese duikt het dureleeraroma van de merlot op in de afdronk, terwijl de cabernet sauvignon het landelijk geheel wat extra distinctie geeft.

Toen ik volgende dag nog tevreden nasmakkend naar de glasbak kuierde, bedacht ik ineens dat m’n gasten nog steeds uitgeblust naast de inmiddels dorre barbecuerestanten zaten.

Nicolaas Klei

Winemaker's Selection 2009, Colchagua Valley - Chili
MH & DL € 36,60

Als praktiserend tevens fundamentalistisch lid van de splinterbeweging WIREKUF, Wijn Is Rood En Komt Uit Frankrijk, was heer Klei waarschijnlijk weer eens bang om zijn eigen wijnglazen in te gooien. Zodoende meldde hij zich tijdens het slankwandelen aan de poort van Mevrouw Hamersma Kookboekwinkel, alwaar ook het Hoofdkwartier van De Grote Hamersma kwartier houdt.

In de armen die hij gestrekt voor zich hield, als ware het een kluwen gebruikte mondkapjes, zag ik een fles die hij mij maar al te graag overhandigde. Want tja, Chileens hè… Nu ben ik niet zo argwanend als hij. En ook lang niet zo kieskeurig. Als de wijn in zo’n fles maar goed is, vind ik het allang best. Maar ja een etiket waarop Winemaker’s Selection stond gekalligrafeerd. Poehagepoch natuurlijk. Titelinflatie van het zuiverste water. Een loze kreet die veelal klinkt door wijnkelders waar professor Zuurbekje de scepter zwaait. 

Hoe vaak heb ik niet een Winemaker's Selections in het glas gehad van druiven van de allerergste - en goedkoopste soort. Want laten we eerlijk zijn, ook die moeten ooit eens door een wijnmaker geselecteerd zijn. Na gedane arbeid zal deze echter zelf nooit drinken van wat ie  heeft uitgezocht. Voor thuis pakt ie vast wat lekkers mee. Misschien stopt ie er onderweg voor bij de avondwinkel als zijn eigen assortiment daar niet in voorziet.

Maar de wijnmaker van Calcu heeft wel moeite gedaan om het beste van het beste te selecteren. Cabernet sauvignon afkomstig van wijngaarden op de uitlopers van de Andes. Cabernet franc uit het hart van Colchagua en carmenère uit de koele kustregio. 

Een en ander heeft geleid tot een beste blend. De cassis en het rode fruit namens 'cab sav'. De espresso, cacaotonen en het donkere fruit van de carmenère. En het groene, sappige, gebrande paprika-achtige plus het  kruidige van cabernet franc. Prachtig op dronk inmiddels bovendien. 

Zou Klei stiekem toch al eens een fles geproefd hebben? En zo ja, wat zullen dan de sancties zijn als ze daar bij WIREKUF achterkomen? Levenslange opsluiting in een glasbak met volle flessen Mateus rosé? Oneindige wandelingen met Canei-meisjes? Of überhaupt nooit meer Franse wijn mogen drinken?

Harold Hamersma